شعر طنز گونه...

با لیلیه بساز 

ای آنکه نیست بیرق جیبت به اهتزاز                            این را می شناسید...

                         با لیلیه بساز 

دل را ببند به درگه الله کار ساز     

                              با لیلیه بساز

چون آمدی تو درس از آن فامیل غریب  

                      ازبخت بی نصیب

دانم که هست همتت ازهر که بی نیاز   

                       با لیلیه بساز

نبود ترا مناسبت با منشی و مدیر     

                            با والی ووزیر

درگند وبویی لیلیه خود را بکش دراز   

                     بالیلیه بساز

با صاحبان شهر نگفتی تو مشکلت

هم نیست مو َکلت

حالا نشین بجای خود با صبر و اعتزاز

با لیلیه  بساز

خوبست که هست ساچمه پلوشراکتت ! 

ای جان مبارکت

ورنه شوی تودست وگریبان با پیاز

بالیلیه بساز

افسوس آنکه نیست دراو دانش وهنر

هر جاست معتبر

لیکن تراست یار مان سجده و نماز

با لیلیه بساز

تشناب تان یکی و به لین است بیست تن

کوته کنم سخن

وارونه است کشور ازین تحت تا فراز

با لیلیه بساز

بر این وطن بکوش که سازی دوباره اش

این خاک پاره اش

چون تو قرین علم شدی با شرف بناز

با لیلیه بساز

                                                                          ...به این میگن بوسه...